Nieuwsarchief
/

Genieten van nieuw leven én van herinneringen aan Profronde

Genieten van nieuw leven én van herinneringen aan Profronde

Door Gerard Bos

Pieter Weening stopte bijna een jaar geleden als profwielrenner. Toch start hij op 2 oktober nog eenmaal in de Profronde van Surhuisterveen; hij wordt bij ‘zijn’ wedstrijd in het zonnetje gezet. Over toen en nu, herinneringen aan de Profronde en zijn nieuwe leven.

,,We zitten er nog middenin, in de winter zijn we écht helemaal over.” Het is het antwoord op de vraag of die verhuizing naar het Friese land nou al eens achter de rug is. Want nu het niet meer nodig is om in heuvelachtig gebied zijn trainingskilometers te maken, kan de inmiddels veertigjarige Weening zich met vrouw en twee kinderen met een gerust hart settelen in zijn geboortestreek. ,,Heerlijk. Terug in oude, vertrouwde omgeving.”

Man van de streek

Terug dus ook in de streek waar hij zijn eerste metertjes maakte als jong baasje. Lang geleden, toen niemand toen nog kon vermoeden wat voor bijzondere wielerloopbaan die ranke en slanke Harekiet te wachten stond. Het werd een succesvolle carrière van bijna twee decennia, in dienst van de formaties van Rabobank (2004-2011), Orica-GreenEdge (2012-2015), Roompot (2016-2019) en Trek-Segafredo (2020). Eind vorig jaar was de spreekwoordelijke koek op.

Weening werd ritwinnaar in grote rondes, was daarin drager van leiderstruien. Weening werd eindoverwinnaar in etappekoersen, was allesbehalve een dertien-in-een-dozijn coureur. Maar bovenal was Pieter Weening gewoon altijd lekker zichzelf.

Oftewel: nuchtere Fries en hardwerkende Harekiet. Man van de streek. Wars van sterallures.

,,Ik heb een prachtige carrière gehad, maar het was klaar”, kijkt hij terug op grofweg een jaar geleden. Een val in de Giro d’Italia dat seizoen, het moeten houden van rust, de gevolgen van een hersenschudding. ,,Het was goed zo. Ik heb het maximale eruit gehaald, ben ook niet te vroeg gestopt. En in een zwart gat ben ik gelukkig niet gevallen.”

De fiets, zo zegt hij, raakte hij in zijn eerste weken na het einde van zijn loopbaan noodgedwongen door fysiek ongemak even niet aan. Maar daarna wel, fietsen doet hij nog steeds. ,,Op de dagen waarop dat kan, zit ik zomaar een paar uurtjes op de weg. Gewoon, omdat het leuk is.” Wedstrijden rijden zit er niet meer in. Hoewel? Grijnzend: ,,Het plan is wel om over een tijdje een paar strandraces te rijden. Puur voor de lol, hoor.”

Foto - Pieter, in tweede positie, in actie tijdens de Profronde 2017

Afscheid Profronde

Fietsen is ook wat hij nog eenmaal in de Profronde van Surhuisterveen gaat doen. Hij zal op 2 oktober in het zonnetje worden gezet door het organiserende Wielercomité, dat daarmee afscheid neemt van niet alleen een veelvuldig deelnemer en zelfs winnaar, maar vooral van dé publiekstrekker van de afgelopen decennia.

De liefde is wederzijds, zo blijkt. Want Weening spreekt vol lof over wat ‘zijn’ criterium was, dé wedstrijd in zijn achtertuin. Een voorrecht dat niet iedere profrenner heeft. ,,En zeker niet een wedstrijd zoals de Profronde. Want iedereen weet hoeveel volk daar elk jaar op afkomt, hoe dat leeft en hoe goed het al tientallen jaren georganiseerd is. Het was een feest om er te mogen rijden.”

Dat kon niet elk jaar door de programma’s die hij soms van zijn teams moest rijden, maar als Weening er kon zijn? ,,Dan was ik er, ja. Prachtig. Het is uitgegroeid tot het grootste wielerevenement van Noord-Nederland, een van de beste en meest bekende criteriums van het hele land. Ik heb er mooie herinneringen aan.”

Herinneringen zoals in 2005. Weening bezorgde ons land die zomer voor het eerst sinds lange tijd weer eens een ritzege in de Tour de France. In het pittoreske Gérardmer klopte hij met luutele millimeters verschil de Duitser Andreas Klöden in de strijd om het dagsucces. De winst maakte heel wat los in Nederland. ,,En dat was te merken in de Profronde”, weet hij nog.

Weening: ,,Ik was nog maar een broekie, maar door die etappezege kende heel Nederland me ineens. In Surhuisterveen kende ik sowieso al veel mensen natuurlijk, maar toen waren er ineens ook allemaal toeschouwers die ‘de ritwinnaar uit de Tour’ wilden zien. Heel speciaal, een mooi stukje waardering. Die heb ik trouwens altijd gevoeld in Surhuisterveen, het was altijd leuk om in eigen omgeving te mogen koersen.”

Foto onder - Pieter Weening wint de Profronde 2005

 

Werk en gezin

Helemaal verdwenen uit de wielersport is Weening overigens niet. Hij werkt voor Shimano, waarvoor hij in de neutrale servicewagen menig profkoers meemaakt. ,,Ook erg leuk om te doen. En goed te combineren met het gezinsleven, met vrouw en twee kinderen. Dat is ook belangrijk. Een prima en mooi nieuw leven.”

En als hij dan moet werken, komt er van zelf fietsen even niets. Ook in aanloop naar zijn laatste Profronde van Surhuisterveen niet. ,,Maar waar ik kan, zal ik nog even trainen. Ik moet die jongens wel bij kunnen houden, hè?” Met een knipoog: ,,En anders maar een rondje wachten zo nu en dan.”

 
Button