Nieuwsarchief
/

De dames van de permanence: een goed geoliede machine

De dames van de permanence: een goed geoliede machine

Dames van de permanence al twee decennia lang actief bij wielerevenementen

Bij de wielerevenementen in Surhuisterveen vormen ze al een kleine twintig jaar de vraagbaak voor jan en alleman. En overal weten Linda van der Veen-Tuinstra, Nynke Kooy-Hielema en Line Atsma raad mee. Daarnaast genieten de dames van de permanence op de cross- en Profrondedagen elke keer weer volop. ,,Het is gewéldig om te doen. We hebben altijd veel plezier.”

Door Atze van der Ploeg

Het is een spraakwaterval wanneer Van der Veen, Kooy en Atsma vertellen over hun belevenissen in De Bining, het gebouw waarin ze hun ondersteunende taken uitvoeren. Het verlengstuk van het Feanster wielercomité ontvangt er onder andere de renners, hun begeleiders en de juryleden, maakt hen wegwijs en deelt de rug- en mouwnummers en prijzen uit. Onder andere, omdat er zóveel meer is wat ‘de baliedames’ voor hun rekening nemen. ,,Ook verrassende en onverwachte zaken die niet in het draaiboek staan.”

Linda van der Veen, Nynke Kooy en Line Atsma werken maar wat graag mee om de wielerevenementen in Surhuisterveen tot een succes te maken. ,,We vinden het leuk om ons dienstbaar op stellen, voor de organisatie en voor het dorp.” Van de koersen zien ze nagenoeg nooit iets. Dat vinden de drie dames - die organisatorisch ijzersterk zijn - niet erg. Integendeel. Zij stralen van oor tot oor als ze het hebben over de voldoening die de permanence oplevert. ,,Je krijgt er heel veel voor terug: een leuke dag, waardering en talrijke sociale contacten. Bovendien voelen we elkaar aan. Samenwerking is de sleutel tot succes.”

Linda van der Veen, Nynke Kooy en Line Atsma (v.l.n.r.) bij De Bining. ,,We vinden het leuk om ons dienstbaar op stellen, voor de organisatie en voor het dorp.”

Waar De Bining momenteel steevast hun werkterrein is, hadden Linda van der Veen, Nynke Kooy en Line Atsma hun post eerst in Brasserie Kolkzicht, in het centrum van Surhuisterveen. Van der Veen maakt het langst deel uit van de permanence. Al bij de tweede Centrumcross in januari 1996 was ze van de partij. Destijds zegevierde een oppermachtige Adrie van der Poel, de vader van de torenhoge favoriet voor het komende Nederlands kampioenschap, Mathieu van der Poel. Nynke Kooy en Line Atsma schoven een aantal jaren later officieel aan, nadat ze eerst - als ‘lytse famkes’ - al een tijdje allerhande hand- en spandiensten hadden verricht.

In de periode Kolkzicht was het relatief hard werken voor de dames. ,,Er was destijds veel papierwerk. Nu zijn vele zaken gedigitaliseerd. Het is een stuk relaxter.” Ook werkt de enorme ervaring die Van der Veen, Kooy en Atsma in de loop der jaren hebben opgedaan, steeds meer in hun voordeel. ,,We raken niet zo snel in de war en hebben eigenlijk altijd overal wel een oplossing voor.”

Door ruimtegebrek in Kolkzicht verplaatste het wielercomité de balie halverwege het vorige decennium naar een andere plek. ,,We waren totaal verbouwereerd dat we uit Kolkzicht moesten”, kijken Van der Veen en Kooy terug op die periode. ,,Het was in Kolkzicht een en al gezelligheid. Bovendien was het onze stamkroeg.”

Dat ‘het betrouwbare comité’ voor een alternatief koos, was op zich volstrekt logisch, weten Van der Veen en Kooy. ,,Kolkzicht was in praktisch opzicht niet meer handig.” Ook in de winterperiode, bij de crosses, was het voor de fanatieke baliedames soms weinig aangenaam toeven in Kolkzicht. Ze zaten er vlak bij de buitendeur, waardoor de tocht en de kou makkelijk vat op hen kregen. Eén keer was dat zo erg dat de dames ’s ochtends om elf uur al aan een likeurtje nipten om warm te worden. ,,Het hielp wel.” Ze waren trouwens niet de enige die het pittige drankje gebruikten. Ook een van de juryleden nam de opkikker. ,,En die vond het ook goed spul...” 

Line Atsma, Nynke Kooy en Linda van der Veen (v.l.n.r.) in de Kolkzicht-permanence tijdens de Profronde van 2003.

Na een jaar Munt- en Penningkabinet aan de Jan Binneslaan kwam de permanence terecht op de huidige plaats. ,,De Bining is gemakkelijk bereikbaar doordat het gebouw aan de buitenkant van het parcours ligt en zich vlakbij de jurybus bevindt. Het is echt ideaal”, vinden Van der Veen, Kooy en Atsma. Naar eigen inzicht richten ze hun werkplek in om zo praktisch en geordend mogelijk aan de slag te kunnen gaan. Met de renners en de juryleden hebben de dames naar eigen zeggen een prima band. ,,Wielrenners zijn prettig volk en soms een tikkeltje ongeduldig. Ze doen heel gewoon - zowel de toppers als een doorsnee renner - en hebben humor.”

Voor de prestaties van de coureurs hebben Linda van der Veen, Nynke Kooy en Line Atsma trouwens diepe bewondering. ,,Het is reuzeknap hoe ze ’s zomers op die smalle bandjes hard door de bochten gaan. Ook het bedwingen van de heuvels en het rijden door de blubber in de wintermaanden tijdens de veldritten verdient respect.” Over modderige omstandigheden gesproken; de baliedames zijn maar wat blij dat er vandaag-de-dag met wegwerpnummers wordt gekoerst. ,,Wij kregen voorheen de nummers soms héél vies terug”, klinkt het met vertrokken gezichten.

Wat de weersomstandigheden op 13 en 14 januari ook zijn, bij het NK krijgen Linda van der Veen, Nynke Kooy en Line Atsma dus niet te maken met besmeurde retourtjes. De dames van de permanence kijken reikhalzend uit naar de titelstrijd en zijn trots dat ze bij het nationale evenement mogen assisteren. ,,We waren blij verrast en hadden verwacht dat wielerbond KNWU het over zou nemen. Dat we het mogen doen, getuigt van vertrouwen. We voelen ons vereerd.”  

 

 
Button