Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Steff Cras getuigt over zware val in het Baskenland: “Dacht dat het gedaan was met mij”
Steff Cras was een van de vele slachtoffers van de grote valpartij in de Ronde van het Baskenland. De Belgische klimmer bleef achter met een geperforeerde long, een gebroken rib en acht gebroken dwarsuitsteeksels. “Ik dacht dat ik aan het stikken was”, vertelt hij over de val in gesprek met Sporza.
Cras kwam na zijn crash terecht in de betonnen goot die naast de weg lag. “Alsof ik in een badkuip zat”, zegt hij al lachend over zijn houding in de betonnen goot na de val. De Kempenaar beseft wel dat hij er nog, relatief gezien, goed vanaf is gekomen. “Mocht ik op het betonnen blok daar vlakbij gevlogen zijn, dan had ik hier misschien niet meer gezeten. De eerste halve minuut kreeg ik geen lucht en had ik het gevoel dat ik aan het stikken was.”
“Het is gedaan, dacht ik”, vervolgt Cras. “Maar na 30 seconden of zoiets is die long toch een beetje geopend en kreeg ik net genoeg lucht binnen om te ademen.” De renner van TotalEnergies werd vervolgens afgevoerd naar het ziekenhuis, waar hij een tijdje moest verblijven.
Oorzaak van de val
Inmiddels is Cras al weer even in thuishaven Herentals, waar hij de oorzaak van de val analyseert. “Ik denk aan een combinatie van het slechte wegdek en de hele hoge snelheid. De afdaling was in elk geval slecht aangeduid. Die betonnen goot, daar hadden ze makkelijk iets over kunnen leggen. Eigenlijk was er niks aangeduid en in het communiqué de dag voordien stond ook niks.”
Al ligt de verantwoordelijkheid volgens Cras, die inmiddels weer kan fietsen op de rollen, ook bij de renners. “In de afdaling van de Tourmalet bijvoorbeeld reden we bijna tegen 100 km/u en waren er nog renners die bijtrapten. Soms werd ik bijna gelost in een afdaling gewoon omdat ik niet kon bijtrappen en anderen wel. Daar moet misschien ook iets aan gedaan worden.”
Het is geen makkelijk verhaal uiteraard. Ook Enric Mas daalde niet al te best meer (lees angstig) na een paar valpartijen en Pinot had dat ook.
Als je hoort over bijtrappen op de Tourmalet, of te hard een berg af gaan door het peloton, dan is toch heel duidelijk dat de gedragscomponent een grote rol speelt.
En laten we eerlijk zijn: wat heeft Wout dit jaar gewonnen door "go go go" te roepen in de afdaling naar de kanarieberg? Wat heeft Evenepoel gewonnen door voorop te zitten en druk te zetten in de afdaling in het baskenland? En wat hebben ze daar verloren???
Vraag is uiteindelijk hoeveel risico's je bereid bent te nemen voor een handvol seconden in een voorjaarsrondje, of om als eerste op te draaien op een bergje op 60 km van de meet. En of er binnenkort ploegleiders komen die zeggen: "neem op die punten geen risico, want de kans om heel veel te verliezen is groter dan om daar iets groots te winnen!"
En naast deze mentaliteitsverandering moet ook maar gewoon eens gekeken worden naar maximale verzetten of betere parcoursbeveiliging. Maar zonder gedragsverandering blijft zelfs gewoon een rechte brede weg levensgevaarlijk.
Natuurlijk is het veiliger om op tijd te remmen, maar ook niemand wil het risico lopen onnodig op achterstand te lopen en dus worden de grenzen automatisch opgezocht. Het is voor een renner in koers ook veel lastiger om die beslissing te nemen dan vanachter een toetsenbord. Overigens is de grote valpartij in het Baskenland hoofdzakelijk veroorzaakt door het wegdek en zijn de gevolgen groter geworden door het aanwezige straatmeubilair, beiden niet door roekeloosheid.