Na acht jaar lijkt Luik-Bastenaken-Luik vrouwenkoers eindelijk serieus te nemen

Sinds 2017 sluit Luik-Bastenaken-Luik het klassieke voorjaar ook voor het internationale vrouwenpeloton af. De wedstrijd is in 2024 toe aan haar achtste editie, en hoewel de koers kan profiteren van de populariteit van de oeroude mannenwedstrijd, is de kritiek op de koers jarenlang niet mals geweest. Desondanks staan er stelselmatig grote namen op het erepodium, omdat iedereen graag de koers tussen de twee steden op het palmares heeft. WielerFlits graaft dan ook graag in het verleden van de wedstrijd.

La Doyenne is een koers met een gigantische geschiedenis. Al sinds 1892 wordt er gekoerst op de wegen tussen Luik en Bastenaken. Bij de mannen dan. Want het vrouwenpeloton sluit pas sinds 2017 het klassieke voorjaar af met de wedstrijd. We vermoeden dat grote kampioenen als Elsy Jacobs, Keetie van Oosten-Hage, Yvonne Reynders, Beryl Burton, Leontien van Moorsel en Jeannie Longo het Ardense wielermonument graag hadden betwist, maar helaas…

Lachertje
Dat organisaties van grote mannenkoersen het laatste decennium meer en meer zoiets hebben van ‘dat vrouwenwielrennen, daar moeten we ook iets mee’, daarvan is Luik-Bastenaken-Luik een zoveelste bewijs. Onder het mom van ‘beter laat dan nooit’ werd het vrouwenpeloton, 125 jaar na de eerste editie voor de heren, op de vroege ochtend van 23 april 2017 losgelaten voor een koers over 135,5 kilometer tussen Bastenaken en Luik.

Zware koers in een machtig decor – foto: Cor Vos

Anna van der Breggen, de succesvolste VDB ooit in de Ardennenklassiekers, had eerder die week al de Amstel Gold Race en de Waalse Pijl gewonnen. Het maakte haar een logische topfavoriet en die status maakte ze volledig waar. Een jaar later zou ze de afsluiter van het Ardennendrieluik wederom winnen, waardoor zij zich recordhoudster mag noemen.

Die titel deelt ze sinds vorig jaar met Annemiek van Vleuten, die de wedstrijd in 2019 en 2022 op haar naam wist te schrijven. Dat deed ze allemaal met behoorlijke solo-inspanningen. Niet dat we, wielerliefhebbers, daar die eerste keer trouwens veel van zagen, want slechts de laatste driehonderd meter van die koers werd uitgezonden. Een voetnoot: ach, deze wedstrijd werd ook gereden. Een lachertje.

Vooruitgang
De frustratie omtrent het niet uitzenden van de wedstrijd was enorm bij zowel fans als rensters. De verplichting om WorldTour-wedstrijden vanaf 2020 ten minste 45 minuten lang live uit te zenden, zorgde na veel vijven en zessen — er was zelfs even sprake van het maar weer schrappen van de koers van de kalender — uiteindelijk toch voor een wedstrijd die wat langer in beeld werd gebracht.

Het hield nog niet altijd over, maar in het najaar van 2020 zagen we al echt een stuk meer van de solozege van Lizzie Deignan, die won na een spannend gevecht met Grace Brown. Deignan is nog altijd de enige niet-Nederlandse winnares.

En het bleef niet bij één wat langere tv-uitzending. Het mag wat ons betreft altijd nog een onsje meer zijn, maar toen AVV in 2022 de concurrentie voor een tweede keer vermorzelde hebben we dat in ieder geval goed kunnen aanschouwen. En we zagen in 2021 ook meer dan de laatste hectometers van de eerste grote klassieke zege van Demi Vollering.

En sinds 2024 wordt er ook eindelijk eens wat aan de vroege starttijd gedaan. Negen uur starten betekent rond een uur of half zes uit de veren. Door er juist voor te kiezen om de vrouwenwedstrijd te laten finishen ná de aankomst van de mannen, kan de vrouwenwedstrijd ook later in de middag van start gaan. En dit zal vermoedelijk ook een beter tv-product opleveren. En daarmee zouden we kunnen stellen dat de organisatie de wedstrijd eindelijk serieus lijkt te nemen. Al is het in het geval van deze wedstrijd wel altijd een zaak van ‘eerst zien, dan geloven’.