Jacob Dijkstra, geboren op 21 juli 1964 te Scharsterbrug, kwam in 1982 voor het eerst in aanraking met de wedstrijdsport. Daarvoor was hij een fervent toerfietser. Zijn allereerste wedstrijd was een juniorenkoers op Konginginnedag te Enkhuizen. "Ik zat erg kapot", vertelde Dijkstra. "Ik dacht serieus aan afstappen, maar toen men mij vertelde dat ik op de zevende plaats lag, zette ik door. Uiteindelijk werd ik elfde". Via de districtsjuniorenselectie van Catrinus Haisma kwam hij op 21 juli(!) 1983 in het amateurpeloton terecht. Zijn eerste zege behaalde hij in 1984: eerste in Elburg. Bijna altijd was de man uit Joure in de criteriumuit- slagen te vinden en hij grossierde in tweede plaatsen. Die 'korte' uitslagen dankte hij aan het feit dat hij in staat was om snel een jump te maken vanuit het peloton naar een kopgroep. Slechts twee overwinningen wist hij op Friese bodem te behalen, nl. in 1985 te Leeuwarden en 1986 te Appelscha. In zijn amateurtijd ontpopte hij zich als een uitstekend tijdrijder. In 1992 stapte de steeds aanvallend koersende Dijkstra over naar de B-amateurs. Het vermogen om op pure snelheid aan te komen in combinatie met een goede bochtentechniek bracht hem echter niet meer het nodige succes. Medio 1993 stopte hij, maar kwam later nog regelmatig uit in de wedstrijden van WV Snits. Toch nam hij in 1996 weer een KNWU-licentie en keerde als cyclosportieve terug in het peloton.
Leentje Dijkstra werd geboren op 3 oktober 1967 te Joure. Aanvankelijk koos ze voor gymnastiek en turnen, maar in 1984 werd ze, evenals broer Jacob en zus Marja, lid van WV Olympia en startte een indrukwekkende wielercarrière. Haar eerste overwinning was een criterium in Zuidlaren. Bij de junior-dames werd ze kampioen van Friesland te Eenrum (1984) vóór Greetje Jongsma en Claudio Fiorello. In dezelfde categorie behaalde ze een zilveren medaille op het Nederlands kampioenschap te Warns (1985) achter Leontien van Moorsel. In 1986 kwam ze uit in de dames-categorie en behaalde zes Friese- c.q. Regio-titels: 1989 (weg Finsterwolde); 1991 (weg Groot Agelo); 1993 (tijdrijden Kornhorn); 1993 (weg Buinen); 1994 (weg Terwispel); 1995 (weg Groot Agelo). In 1988 behaalde Lenie Dijkstra de nationale titel op de weg voor studenten te Beek-Ubbergen. Haar eerste internationale overwinningen behaalde de slechts 48 kilo wegende Dijkstra in de Midi-Auoût de Bretonne. In die wedstrijd won zij twee bergetappes en werd tweede in het eindklassement. Daarvoor reed ze nog de Giro d'Italia. Een der hoogtepunten was ongetwijfeld het Wereldkampioenschap voor studenten op het Spaanse eiland Mallorca in 1990. Daar behaalde de student Biologie/Gezondheidskunde, die in de wintermaanden ook aan marathonschaatsen op nationaal niveau deed, drie medailles: goud in de wegwedstrijd, zilver in de puntenkoers en brons op de achtervolging. Minder succesvol was ze op het wereldkampioenschap op de weg voor dames te Stuttgart in 1991. Na een halve ronde, in de beklimming van de Gablenberg, kwam ze ten val een liep een onoverbrugbare achterstand op. Na twee jaar in de nationale B-selectie van ploegleider Piet Hoekstra vertoefd te hebben, werd ze in 1992 opgenomen in de A-selectie en won het Kampioenschap van Nederland tijdrijden te Maren-Kessel. Zij beschouwde deze titel echter als een troostprijs, want ondanks uitstekende prestaties gingen de Olympische Spelen te Barcelona aan haar voor- bij. In 1996 beëindigde ze haar wielercarrière en begeleidde daarna een zevental meisjes van WV Olympia. Deze meisjes zaten aanvankelijk in de schaatsselectie van het gewest Friesland van de KNSB, maar vonden 's zomers het fietsen ook erg leuk. Op termijn wil Lenie Dijkstra een trainingscursus volgen om zich nog meer te bekwamen in deze materie.
De wielercarrière van Marja Dijkstra (geboren op 23 december 1968 te Joure) begon in maart 1985 bij de nieuwelinge-dames. Er werd al snel resultaat geboekt, want ze behaalde een paar maanden later de titel op het kampioenschap van Friesland op de weg te Drogeham, nog voor haar zusje Lenie. Klinkende resultaten werden daarna niet meer behaald. In juli 1989 stopte ze met fietsen, maar begin 1991 pakte ze de draad weer op. In de damescategorie werd het pas serieus voor de renster van WV Olympia. In 1992 reed ze voor de LTC-damesploeg, die ondergebracht was bij De Jonge Renner te Oosterhout. Daarna reed ze nog twee jaar voor de Hartol-ploeg. Marja Dijkstra was een goede klimmer en ook het tijdrijden beheerste ze goed. De sprint was bij haar minder ontwikkeld. Ze is veel betrokken geweest bij valpartijen. Een hoogtepunt uit haar carrière was ongetwijfeld het winnen van een zilveren medaille op het Nederlands Kampioenschap voor studenten te Sint Geertruid in 1993. Tot de laatste ronde lag Dijkstra, samen met Marion Borst, op kop, maar op een felle demarrage van Borst had ze geen antwoord. De voornaamste resultaten op een rijtje: 1985: 2e districtskampioenschap op de weg te Drogeham.
1991: in criteriums drie maal bij de beste drie (Tiel, Clinge, Dordrecht); tijdens etappekoers in Zweden 4e in klimtijdrit, maar door vier lekke banden geen eindklassering; NK weg 24e. 1992: 11e in de Hel van het Mergelland; 11e in eindklassement Brand Bier Klimmerstrofee; in criteriums drie maal bij de beste drie (o.a. Goes, Papendrecht); 4e eindklassement Tour de Styrië (Oostenrijk) (twee maal 2e, een maal 3e in tijdrit); NK weg 18e. 1993: 2e NK studenten weg; 5e eindklassement Tour de Styrië (2e en 3e in etappe); 10e eindklassement Ronde van Engeland (5e in tijdrit); 15e Ronde van Zwitserland (5e in etappe); 11e NK tijdrijden; 14e NK weg; in criteriums drie maal bij de beste drie. 1994: 7e in etappe Ronde van Normandië (door valpartij geen eindklassement). Marja Dijkstra is gestopt met wielrennen in april 1994.